​

“In de weergave van de verborgen realiteit zijn de assemblages en collages krachtig en fantasierijk. Een beeldbouwer!”

(Leny Verschuuren-Hendriks, beeldhouwster)

 

“Guus benadert de kern van de dingen zonder belastende detaillering, waardoor een afgepelde puurheid ontstaat. Hij reduceert de figuratie tot een nieuwe realiteit met dezelfde intensiteit. Door deze verbeeldingskracht wordt een nieuw venster geopend.”

(Ella van Opstal-Rijnen, kunsthistorica)

 

Het plezier in het werken met allerlei materialen is voelbaar in mijn beelden; de onbevangenheid van de ontmoeting met de vormelementen leidt tot een treffende verbeelding.

Het spel met vorm, ruimte en taal een nieuwe betekenis in een nieuwe ruimte veroveren is kenmerkend voor mijn zienswijze.

Het duurzaam hergebruik van materiaal, dat al een eigen leven heeft gehad en het ontwaken van een tweede leven als beeld, komt voort uit een ontmoeting. Een trouvaille, waarbij afgedaan kansrijk blijkt. Overbodig verklaarde voorwerpen, resten van de consumptiemaatschappij, nieuw leven inblazen en er een nieuwe invulling aan geven bepalen mijn thematiek.

Ongebruikelijke materialen, objets trouvés, hebben een zekere esthetische kwaliteit en laten iets van hun geschiedenis zien.  Het is fascinerend om te ervaren hoe vormen in een andere context, vanuit een andere hoek bekeken, zogezegd een relatie of conversatie met elkaar aangaan. Het gamma van mogelijkheden van evenwicht wordt onderzocht, rekeninghoudend met de zwaartekracht.

 

De wetten van het toeval en de poëzie laten de taal van de objecten krachtig spreken, waarbij de titel vaak op een humoristische of raadselachtige wijze verwijst naar het beeld.

 

Ik sta altijd “op scherp”, waarbij de beeldelementen opgeslagen worden tot op enig moment de juiste match volgt en het ontstaansproces begint, in een flits of al doende, wikkend en wegend, wordt het een deel van mijzelf. Tot het moment van loslaten.

Ik ontmoet de wereld vanuit verwondering met een gevoeligheid voor het appèl van de zichtbare wekelijkheid om die te interpreteren en vorm te geven. De verheerlijking van alledaagse voorwerpen, niet bombastisch, maar in hun eenvoud, in hun waarde gelaten met hun potentie leert mij de dingen kennen in hun kern.

 

Door het wijzigen van de context krijgen de elementen een andere betekenis, een herkenbare diepere laag. De onbevangenheid van de ontmoeting met de vormelementen leidt tot een treffende verbeelding. Door de ruimtelijke samenhang ontstaat een “klaarheid van de vorm”.

 

De beeldtaal is niet raadselachtig, maar open. Binnen de sculptuur (assemblage of collage) worden verschillende objecten gecombineerd.

De assemblage is een door meerdere kunstenaars toegepaste manier van beelden.

(Gonzalez, Picasso, Barbara Hepworth, Vic Gentils, Yubi Kiridongo, Jean Tinguely, Panamarenko en anderen).

 

Wikipedia:

“Een assemblage is een kunstzinnig proces, waarbij driedimensionale gevonden voorwerpen bedacht samengevoegd worden tot een nieuwe compositie. De kunstwerken die op deze wijze ontstaan noemt men assemblages. Het gaat in het algemeen om beeldhouwkunst, vaak met raakvlakken aan schilderkunst en met collage.”

Bij collage betreft het een werkwijze in tweedimensionale vorm, een reliëf of plat vlak.

 

Mijn werk leidt bij de beschouwer vaak tot verbazing, verwondering, herkenning, blijdschap en bewondering. Bij ieder beeld schreef ik een gedicht. Taal en beeld vullen elkaar aan: ze zijn complementair, versterken elkaar. 

 

Een vaak voorkomend motief is het paar en de waker. De gerektheid van de vorm draagt bij aan helderheid. Er is als het ware sprake van een centrale ruggengraat, een middenas.

Over het algemeen zijn de werken van kleine afmeting, die de toeschouwer niet overstelpen, eerder vertederen.

Doordat de vorm een eenheid blijft met een gestileerd evenwicht, ontstaat er een intrinsieke stabiliteit.

Door een intensieve gerichtheid van meer dan 40 jaar en een niet-aflatend zoeken naar het wezenlijke van de vorm, kwam ik tot het interpreteren en vormgeven van die sluimerende mogelijkheden; ben ik al doende doorgegaan op de ingeslagen weg.

De wereld ontmoeten vanuit de verwondering, alsmede het gevoelig zijn voor het appèl van de zichtbare werkelijkheid leidde tot een waakzame observatie en interpretatie, zoals dat zichtbaar is geworden in mijn constructies.

 

Het totale oeuvre is gevariëerd en toch samenhangend, het raakt tegelijk werkelijkheid en abstractie. De inventieve sculpturale uitingen en het functioneren van de creatieve verbeeldingskracht zijn aspecten van mijn werk die bijblijven.

 

Ondanks een schijnbaar grote verscheidenheid van thema, constructie en materialen is er sprake van een rode draad door het gehele oeuvre.

Door de helderheid en doelgerichtheid, speelsheid en humor is er in zekere zin sprake van een dichterlijke eenheid. Er is een intrinsieke stabiliteit, waarbij de vorm en inhoud samenvallen tot een eenheid met een gestileerd evenwicht,

 

 De titel, vaak met een kwinkslag, hoort wezenlijk bij het beeld.

 

Ulvenhout

Guus Rombouts